Etik Uygulamalar

ACİL SERVİSİNİZDE GÜVENLİK KAMERALARINIZ NEREYE BAKIYOR?

Günümüzde görsel ve yazılı medyada acil serviste şiddet içerikli haberlerle neredeyse her gün karşılaşır olduk. Çalıştığımız acil servisler, doğasında birçok şeyle birlikte şiddeti ve saldırganlığı da barındıran kaotik ortamlar haline de gelebiliyor.  Bizlerin amacı, bu riski kendimiz ve diğer acil servis çalışanları açısından en aza indirebilmek olmalıdır.
16 Ekim 2009 tarihli, Resmî Gazete de yayınlanan 27378 sayılı ‘’Yataklı Sağlık Tesislerinde Acil Servis Hizmetlerinin Uygulama Usul Ve Esasları Hakkında Tebliğ’’ adlı yazıda acil servislerde alınması gereken güvenlik önlemleri şu şekilde belirlenmiş;

Acil servislerde güvenlik önlemleri

MADDE 10 – (1) Acil servislerde hasta, hasta yakınları ve çalışanların güvenliği için sağlık tesisi yönetimlerince gerekli önlemlerin alınması zorunludur. Acil servislerde güvenlik, resmi kolluk kuvveti veya özel güvenlik personeli vasıtası ile ve yeterli sayıda güvenlik kamerası desteği ile sağlanır. Tıbbi işlemlerin gerçekleştirildiği alanlar ile cerrahi müdahale, ameliyathane, yoğun bakım gibi kritik birimlere görevli personel dışında ilgisi olmayan kişilerin girmesi ilgilisine göre açılma özelliği olan kapılar konulmak suretiyle engellenir. Görevli personel, hasta, hasta yakını, ziyaretçi, ambulans, hasta nakil aracı veya sedye ile getirilen acil hastaların alındığı girişler gerekli idari ve teknik önlemler alınarak kontrol altında tutulur. Acil servisle bağlantılı otopark alanlarında da yeterli ışıklandırma, gözetleme kameraları ve güvenlik personeli ile gerekli güvenlik önlemleri alınır.

Burada sözü edilen ‘’yeterli sayıda güvenlik kamerası’’ bir netlik içermediği için, her hastane yönetimi kendince önemli gördüğü bölgelere istediği sayıda güvenlik kamerasını konuşlandırmakta. Bu işlemler sırasında acil servis yönetiminin fikrine bile ihtiyaç duymayan ve gelişi güzel acil servisleri güvenlik kamerası ile donatan hastaneler bulunmakta. Hatta tıbbı cihazların yeniliğinden ziyade güvenlik sistemlerinin mükemmelliğinden bahseden hastaneler bile türedi.
Peki hastalar açısından güvenlik kameralarının etik bir sorun teşkil edebileceğini hiç düşündünüz mü? Bu yaz bir doktor arkadaşımın başına gelen bir olayı paylaşmak istiyorum. Bir tatil beldesinde eşiyle beraber plajda yürürken, eşinin ayağı bir cam parçası nedeniyle yaralanıyor. En yakın bir özel hastaneye gidiyorlar. Eşinin ayağı sütüre ediliyor. Bu esnada doktor arkadaş müdahale edilen odayı incelerken, müdahale edilen sedyeye yönelmiş güvenlik kamerası dikkatini çekiyor. Rahatsız oluyor ve idareye de bu durumu bildiriyor. Hastane yönetimi ‘’çalışanları denetlemek için’’ diye saçma bir mazeret öne sürüyor. Arkadaşım SABİM’i arayıp şikâyetçi oldu. Soruşturma açıldı ve doktor bey haklı bulundu. Evet biz acil hekimlerinin, çalıştığımız ortamlara sürekli hekim gözlüğü ile değil, hasta gözlüğü ile de bakabilmesi gerekli. Bunun için 4. Murat gibi zaman zaman kavuğu çıkartıp (ya da önlüğü) hastaların arasına karışmak ya da onlardan biri gibi olmak gerekebilir.

01.08.1998 tarihli 23420 sayılı Hasta Hakları Yönetmeliği madde 21’de; ‘’her türlü tıbbi müdahale hastanın mahremiyetine saygı gösterilmek suretiyle icra edilir’’deniyor. Bu maddenin alt başlıklarında ise;

  1. Hastanın, sağlık durumu ile ilgili tıbbi değerlendirmelerin gizlilik içerisinde yürütülmesi
  2. Muayenenin, teşhisin, tedavinin ve hasta ile doğrudan teması gerektiren diğer işlemlerin makul bir gizlilik ortamında gerçekleştirilmesi isteniyor.

Sonuç olarak acil serviste hasta muayene edilen alanlarda güvenlik kameralarının konuşlandırılması hasta hakları yönetmeliğine göre suç teşkil edebilir. Peki arena şeklinde dizayn edilmiş bir acil serviste, her sedye hasta muayene edilirken perde ile kapatılabiliyor ise buraya güvenlik kamerası yerleştirilebilir mi? Zor bir soru. Genel olarak hasta muayene edilen alanlarda güvenlik kamerası bulundurulmaması isteniyor. Bu gibi durumlarda hastane ve acil servis yöneticilerinin kendi özel şartlarına göre karar vermeleri gerekebilir diye düşünüyorum.

Saygılarımla.

 

YAZARLAR


AYIN MAKALESİ