13.03.2013
Soğuk bir cumartesi günü idi, hava puslu ve yağmurlu idi. Hüzünlü kalabalık sanki kameranın ağır çekimi ile hareket ediyordu,yüzüme vuran yağmurun soğuk taneleri mi yoksa tuzlu gözyaşlarım idi mi ? bilemiyorum…hala inanmakta güçlük çekiyordum…sanki tek inanamayan ben değildim..tüm kalabalık topluluk benimle aynı fikirdeymişcesine şaşkın şaşkın bakıyordu.
’’tüm ölümler biraz erken demişti’’ adını hatırlayamadığım şair…buna erken demek kelimelerin sadece kifayetsiz kaldığı bir durum idi…mustafa.....acilin genç ve parlak yıldızı ..cesur ve mert yürek..acilin koridorlarında her zaman hızlı hızlı yürürdü, sanki kaybedecek zamana hiç tahammülü yokmuş gibi….
Birlikte hasta baktığımız,bazen sinirlenip " off beee kardeşim" dediğimiz, güldüğümüz, beş dakikalık zamanda yemeğimizi beraber yediğimiz, hep önceliğinin hastaları olduğunu bildiğimiz, söylendiğini hiç duymadığımız çalışkan arkadaşımız bizim…mustafa...yan yana, sırt sırta durduk, kocaman tek bir yürek olduk, sadece senin için attık, seni uğurladık bu soğuk, puslu ve yağmurlu cumartesi sabahı…gidenlerin ardından ne söylesek hep bir eksik kalacaktı …daha fazla söyleyemedik.
Yüzüme vuran tuzlu yağmurda giden ambulansın arkasından sırtıma bir el dokundu usulca…..acil servise yeni hasta gelmişti.
Tüm OMÜ Acil Tıp Asistanları