Ama İstiyorum…
Oğlan babasından nike ayakkabı istiyor. Baba diyor ki ‘Oğlum paramız yok’. Çocuk diyor ki ‘Ama istiyorum’…
Kız anasından blue Jean pantolon istiyor. Annesi ‘Kızım olmaz bu ay paramız yok’. Kız diyor ki ‘Ama istiyorum’…
Müşteri garsondan kuru fasülyenin yanında soğan istiyor. Garson ‘Efendim elimizde kalmadı’. Müşteri diyor ki ‘Ama istiyorum’…
Hasta acile geliyor. ‘Muayene olmak istiyorum’ diyor. Doktor diyor ki ‘Efendim siz acil değilsiniz. Polikliniğe gelmeniz gerekiyor’. Hasta diyor ki ’Ama istiyorum’…
Hastayı hastaneye yatırmanız gerekiyor. Ancak yer bulamıyorsunuz. Başka bir sağlık kurumuna sevk etmeniz gerekiyor. Hastaya ve yakınlarına durumu izah ediyorsunuz. ‘Yerimiz yok’ diyorsunuz. Aldığınız cevap ’Ama istiyorum’…
Hasta ‘Bana Ultrasonografi yaptırın’ diyor. Doktor ‘Efendim şu anki rahatsızlığınızın teşhisi için buna gerek yok’. Hasta diyor ki ‘Ama istiyorum’…
Konsultan hekim hastaya tomografi çektirin yoksa acile gelmem diyor. Acil hekimi ‘Hastanın şu anki kliniği ile buna gerek yok’. Konsultan hekim diyor ki ‘Ama istiyorum’…
Radyoloji hekimine durumu iletiyorsunuz. Radyoloji hekimi bölüm notu istiyor. Konsultan hekim CT olmadan hastaya gelmeyeceğini söylüyor. Radyoloji hekimi diyor ki ‘Ama istiyorum’…
………………………
Dört yaş altı çocuğu olan herkes (ne yazık ki) Kayu’yu (Yazıldığı gibi okunmuyor. Orijinal yazılışı Caillou) onu yakından tanıyor. Kendisi hiç büyümeyen; saçı olmadığından kuaföre gitmeyen; annesi, babası, dede ve ninesi işe gitmeyen; tüm işleri Kayu’nun gönlünü gütme olan bir çizgi film kahramanı…
Herkes bir şeyler istiyor. Bunu hak ediyor mu? Bu gerekli mi? Hukuken ve idari olarak doğru mu? Ülkenin, ailenin, devletin, hastanenin vs. şartları bunu elveriyor mu? Bilimsel ve mesleki şartlar bunu gerektiriyor mu? Genel ahlak kuralları ve toplumun değer yargılarına uygun mu kimsenin umurunda değil…
Bize neler oluyor?
Doç. Dr. Cuma Yıldırım…